ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΨΟΡΑΧΗΣ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ

ΚΑΨΟΡΑΧΙΤΩΝ – ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΤΩΝ

                     ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ

            " Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ "

Ταχ.Δνση : Χαλκοκονδύλη 21 - 104 32 ΑΘΗΝΑ

Τηλέφωνο : 6974 - 114 325

Fax           : 210- 5224 315

Email       : info@kapsoraxi.gr

Url:           : www.kapsoraxi.gr

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου προστάτη του συλλόγου μας βρίσκεται στο Παλιοχώρι και είναι η παλιά ενορία του χωριού μας όταν το Παλιοχώρι έσφυζε από ζωή.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ιστορικών είναι χτισμένη πριν από τον 17ο αιώνα και διατηρείτε σε αρκετά καλή κατάσταση. Οι εικόνες που υπάρχουν στην εκκλησία είναι αγιογραφημένες από τον συγχωριανό μας μεγάλο ζωγράφο Γιώργο Ζωγράφο. Εικόνες του Γιώργου Ζωγράφου υπάρχουν και σε αρκετές εκκλησίες της Μακρυνείας.

Η σημερινή εκκλησία δεν είχε αυτή την μορφή παλιότερα. Η παλιά εκκλησία έφτανε μέχρι την σημερινή είσοδό της και επεκτάθηκε αργότερα για να καλύψει τις ανάγκες των ενοριτών της.

Είναι χτισμένη με πέτρα ενώ μετά το σεισμό του 1976 αρμολογήθηκε με τέτοιο τρόπο που χάλασε τελείως την αισθητική της.

Εφημέριοι του Ναού ήταν οι Ιερείς:

† Παπα-Γεράσιμος (Αναστασόπουλος Γεράσιμος)

† Παπα-Θανάσης (Αναστασόπουλος Αθανάσιος)

Ο σύλλογος μας από την επανίδρυσή του και εντεύθεν πραγματοποιεί στο Άγιο Νικόλαο θεία λειτουργία την δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων που γίνονται στο χωριό μας και παρευρίσκεται πλήθος κόσμου.

Λίγα λόγια για τον Άγιο Νικόλαο:

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία όπου και μετά την ματάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο, όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας στα Πάταρα. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, έκαναν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, ακαταμάχητο θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους από τους Ρωμαίους χριστιανούς διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.

Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλάτων, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών μεταξύ των οποίων και η περίπτωση που έγινε πολύ γνωστή, παρά τη θέληση του Νικολάου, όταν ένας φτωχός οικογενειάρχης, που κατοικούσε στην περιοχή της παρίδας του Αγίου, και δεν είχε χρήματα να προικίσει τις τρεις κόρες του, σκόπευε πάνω στην απελπισία του να τις στείλει να γίνουν πόρνες σε οίκο ανοχής, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, άρχισε να πηγαίνει μυστικά έξω από το σπίτι εκείνο τις νύχτες και να αφήνει σακούλια με χρήματα. Σε τρεις νύχτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά νομίσματα στην κάθε μία. Την τρίτη φορά όμως, ο πατέρας είχε παραφυλάξει για να δει ποιος ήταν ο άγνωστος ευεργέτης, κι αντιλήφθηκε τον Άγιο, που τον παρακάλεσε να μην το αποκαλύψει σε κανέναν. Έτσι, οι τρεις κόρες παντρεύτηκαν κι ο πατέρας μετανόησε για την πρόθεσή του.

Το 325 μ.Χ έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον έβαλε στη φυλακή. Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Ο Άγιος Νικόλαος πέθανε στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 330 μ. Χ. (Κατ’ άλλους του 345 ή 352 μ.Χ.) Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.

Η μνήμη του Αγίου Νικολάου γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου και στην εκκλησία του Άη-Νικόλα γίνεται θεία λειτουργία με την παρουσία πλήθους πιστών από όλη την περιοχή.