ΚΕΡΑΣ … (κοινώς το κέρατο)

Για μας τους νεώτερους (τους Νεοέλληνες εννοώ) , αποτελεί το σύμβολο της συζυγικής απιστίας , εξ ού και “κερατάς” = ο απατημένος σύζυγος .

Κατά την αρχαιότητα , τα κέρατα , ήταν αντικείμενο σεβασμού , και θεωρούνταν ιερά σύμβολα , επειδή παρίσταναν την δύναμη , και αποτελούσαν συνήθη αναθήματα προς τους Θεούς και άλλες θεότητες , και ιδίως στις … κερασφόρες θεότητες , όπως ο Πάνας , οι Σάτυροι , ο Μινώταυρος κλπ . Kαι όχι μόνο οι αρχαίοι Έλληνες , αλλά και άλλοι αρχαίοι λαοί , θεωρούσαν το κέρας , σαν σύμβολο ρώμης , και δύναμης γενικά . Ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη , βρίσκουμε το “κέρας” , σαν σύμβολο δύναμης . (Σοφία Σειράχ – Ψαλμός ΟΔ’) .

Ο Χριστιανισμός , από αντίδραση στις ειδωλολατρικές πεποιθήσεις , θεώρησε το κέρατο σαν έμβλημα του Διαβόλου και απ’ εκεί και πέρα συναντάμε το κέρατο σαν σύμβολο της συζυγικής απιστίας .

Κατά μια άλλη εκδοχή , επειδή οι άρχοντες , παρείχαν αξιώματα και δύναμη στους συζύγους των γυναικών , με τις οποίες συνδέονταν ερωτικά , αυτοί (οι σύζυγοι) εθεωρούντο ισχυροί , είχαν δηλαδή κέρατα . Από αυτόν τον λόγο , τα κέρατα περιέπεσαν στην έννοια του απατημένου .

Κατά τον Μιχαήλ τον Ψελλό (1018-1078 ) ο λόγος για τον οποίο επικράτησε το κέρατο σαν σύμβολο απιστίας , είναι ότι , όλα τα μη-κερασφόρα ζώα , (λιοντάρια , λεοπαρδάλεις , αρκούδες κλπ) , καθώς και τα πτηνά , από τον αετό , μέχρι το περιστέρι , είναι … οργίλα και … ζηλότυπα , σε αντίθεση με τα κερασφόρα , τα οποία , ούτε οργίζονται , ούτε μνησικακούν ενάντια στα …. παρεκτρεπόμενα θηλυκά …. ( “αυτίκα δε ο λέων , ει μοιχευομένην ίδη την θήλειαν , διασπάται τοις όνυξιν αυτού” ) ….

——————————–

Λοιπόν , παίδες …. Ψοφάω για … σχόλια , επ’ αυτού …

——————————–

Το παρόν ποστ , αφιερώνεται με πολλή αγάπη και χιούμορ στην διαδικτυακή φίλη “Το κέρας της Αμάλθειας”

 

Anna-Silia